به نقل از «عصر ایران»

کشف یک سیاره به اندازه زمین در حیاط خلوت خورشیدی!

تاریخ انتشار: ۲۵ دی ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۱۸۱۸۵

گروهی از ستاره‌شناسان یک سیاره را کشف کرده‌اند که نزدیک‌تر و جوان‌تر از هر سیاره دیگری به اندازه زمین است.

به نقل از ساینمگ، این یک سیاره فوق‌العاده داغ است که نزدیکی آن به زمین و ستاره‌ای مانند خورشید، آن را به عنوان یک فرصت منحصربه‌فرد برای مطالعه چگونگی تکامل سیاره‌ها تبدیل می‌کند.

به گزارش ایسنا، «ملیندا سوآرز فورتادو»(Melinda Soares-Furtado) از اعضای پروژه هابل ناسا در «دانشگاه ویسکانسین مدیسن»(UW–Madison) و «بنجامین کپیسترانت»(Benjamin Capistrant) فارغ‌التحصیل دانشگاه ویسکانسین مدیسن و دانشجوی مقطع کارشناسی ارشد «دانشگاه فلوریدا»، این پروژه را با مشارکت پژوهشگرانی از سراسر جهان انجام داده‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فورتادو گفت: این یک سیاره سودمند است زیرا می‌تواند مانند زمین اولیه باشد.

اطلاعاتی که دانشمندان در مورد این سیاره می‌دانند، به شرح زیر است.

۱. این سیاره با نام «HD 63433d» شناخته می‌شود و سومین سیاره‌ای است که در مدار یک ستاره به نام «HD 63433» می‌چرخد.

۲. سیاره HD 63433d به قدری به ستاره خود نزدیک است که هر ۴.۲ روز یک سفر کامل را انجام می‌دهد.

۳. فورتادو گفت: حتی اگر این سیاره واقعا در مدار نزدیک باشد، می‌توانیم از داده‌های به‌دست‌آمده برای جستجوی شواهدی از گازهای خروجی و تلفات جوی استفاده کنیم که می‌توانند محدودیت‌های مهمی برای چگونگی تکامل سیاره‌های زمینی باشند اما این همان جایی است که شباهت‌ها به طور چشمگیری به پایان می‌رسند.

۴. براساس مدار HD 63433d، ستاره‌شناسان نسبتا مطمئن هستند که این سیاره از نظر جزر و مدی قفل شده و این بدان معناست که یک طرف سیاره دائما رو به ستاره آن قرار می‌گیرد.

۵. طرف قرارگرفته به روی ستاره می‌تواند به دمای خشن ۲۳۰۰ درجه فارنهایت برسد و ممکن است گدازه روی آن جاری شود. این در حالی است که طرف مقابل برای همیشه تاریک می‌ماند.

آنچه باید در مورد ستاره این سیاره بدانیم HD 63433 تقریبا به اندازه خورشید ما و از نوع آن است اما با حدود ۴۰۰ میلیون سال حتی یک دهم سن خورشید ما را هم ندارد. این ستاره حدود ۷۳ سال نوری از خورشید ما فاصله دارد و بخشی از گروه ستاره‌هایی است که با هم حرکت می‌کنند و صورت فلکی «خرس بزرگ» یا «دب اکبر» را تشکیل می‌دهند. فورتادو گفت: در یک شب تاریک احتمالا می‌توانید HD 63433 را با کمک یک دوربین دوچشمی خوب ببینید. دانشمندان چگونه این سیاره را پیدا کردند؟

این گروه پژوهشی در یک پروژه شکار سیاره به نام «THYME» همکاری می‌کنند. آنها در سال ۲۰۲۰ از داده‌های «ماهواره نقشه‌بردار فراخورشیدی گذران» یا «تس»(TESS) برای شناسایی دو سیاره کوچک به اندازه سیاره نپتون استفاده کردند که به دور HD 63433 می‌چرخند.

تس از آن زمان، چهار مرتبه دیگر به بررسی ستاره پرداخت و داده‌های کافی را برای پژوهشگران جمع‌آوری کرد تا بتوانند عبور HD 63433d را بین ستاره و ماهواره تشخیص دهند.

فعالیت‌های آینده

پژوهشگران معتقدند که اطلاعات بسیاری برای یادگیری در مورد HD 63433d وجود دارد. این سیاره، موقعیت منحصربه‌فردی را برای مطالعه بیشتر دارد. ستاره جوان آن از هر دو نیمکره شمالی و جنوبی قابل مشاهده است و بدین ترتیب، تعداد تجهیزاتی که می‌توان روی آن آموزش داد، افزایش می‌یابد.

این ستاره نزدیک‌تر از ستاره‌های دیگری است که فورتادو آنها را مطالعه کرده و احتمالا می‌تواند فرصت‌هایی را برای توسعه روش‌های جدید مطالعه کردن گازهای منتشر شده از درون سیاره یا اندازه‌گیری میدان مغناطیسی آن فراهم ‌کند.

فورتادو گفت: اینجا حیاط خلوت خورشیدی ما به شمار می‌رود و این به نوبه خود هیجان‌انگیز است.

این پژوهش در «The Astronomical Journal» به چاپ رسید.

کانال عصر ایران در تلگرام

منبع: عصر ایران

کلیدواژه: سیاره خورشید یک سیاره

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۱۸۱۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چشمه‌ای کیهانی که فضا را با موادی معادل ۵۰ میلیون برابر جرم خورشید آلوده می‌کند

جرم جریان گاز حاصل از انفجار‌های کیهانی ۵۰ میلیون برابر جرم خورشید ما است.

در مطالعه‌ای که اخیراً منتشر شده است، محققان مرکز بین‌المللی تحقیقات نجوم رادیویی (ICRAR) نقشه‌ای با وضوح بالا از انفجار‌ها در NGC ۴۳۸۳ را نشان دادند. آنها توضیح دادند که ستارگان در بخش مرکزی کهکشان منفجر می‌شوند و باعث تشکیل ابر‌های عظیم و انتشار گاز‌ها و عناصر شیمیایی سنگین در مقادیر زیاد می‌شود.

این انفجار به غیر از هیدروژن، جریان خروجی بسیاری از عناصر سنگین مانند گوگرد، نیتروژن و اکسیژن را در فضا پخش می‌کند.

آدام واتس، نویسنده اصلی این مطالعه و یکی از همکاران پژوهشی در مرکز بین‌المللی تحقیقات نجوم رادیویی، گفت: اینها ابزار‌های اساسی برای سیاراتی مانند زمین، و زندگی آنگونه که ما می‌شناسیم، هستند.

کهکشان NGC ۴۳۸۳ در خوشه کهکشانی باکره، یکی از نزدیک‌ترین خوشه‌های کهکشانی به کهکشان راه شیری قرار دارد.

تیم تحقیقاتی مرکز بین المللی نجوم رادیویی با استفاده از داده‌های MAUVE Surveyor، یک ماهواره فرابنفش که ستارگان Virgo و دیگر صورت‌های فلکی را مطالعه می‌کند، نقشه با وضوح بالا را تهیه کرد. این نقشه فرصتی منحصر به فرد برای مطالعه جریان گاز در یک کهکشان مجاور به دانشمندان می‌دهد.

گاز‌ها از NGC ۴۳۸۳ با سرعتی در حدود ۲۰۰ کیلومتر بر ثانیه (۴۴۷۰۰۰ مایل در ساعت) فوران می‌کنند.

این جریان گاز به قدری عظیم است که ۲۰۰۰۰ سال طول می‌کشد تا به انتهای ابر گازی برسد.

واتس گفت: پیدا کردن جریان‌هایی مانند این مورد بسیار نادر است، بنابراین هر بار که یک جریان جدید پیدا می‌کنیم، اطلاعات جدیدی به دست می‌آوریم که می‌توانیم از آنها برای درک فیزیک آنچه در حال رخ دادن است استفاده کنیم.

به گفته دانشمندان، این نوع خروجی‌ها زمانی اتفاق می‌افتد که یک کهکشان به سرعت تعداد زیادی ستاره جدید را تشکیل دهد و این همان چیزی است که در مرکز NGC ۴۳۸۳ اتفاق افتاد.

اندکی پس از شکل گیری، بزرگترین ستاره‌ها به شدت منفجر می‌شوند و ابرنواختر‌ها را تشکیل می‌دهند.

چنین انفجار‌هایی گاز را از درون کهکشان می‌برد و باعث می‌شود که به بیرون جریان یابد.

واتس خاطرنشان کرد: گاز خارج شده از نظر عناصر سنگین بسیار غنی است، که به ما بینشی منحصر به فرد از فرآیند پیچیده اختلاط هیدروژن و فلزات در گاز جاری می‌دهد.

علاوه بر این، از آنجایی که این گاز سوخت خام برای تشکیل ستاره‌های جدید است، حذف آن توسط جریان خروجی روند تشکیل ستاره را کند می‌کند. این باعث می‌شود که جریان گاز عامل مهمی در تعیین سرعت و دوره‌هایی باشد که طی آن یک کهکشان می‌تواند به شکل گیری ستاره‌ها ادامه دهد.

کهکشان NGC ۴۳۸۳ یکی از معدود کهکشان‌هایی است که دانشمندان از طریق آن توانسته اند عناصر شیمیایی موجود در جریان خروجی را اندازه گیری کنند.

منبع: Interesting Engineering

باشگاه خبرنگاران جوان علمی پزشکی علوم فضایی و نجوم